Οι φετινές φοιτητικές εκλογές ήταν ένα θετικό βήμα για την ανασυγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων, με σημαντικό βήμα την αύξηση της συμμετοχής. Ακόμα περισσότερο, η στροφή των φοιτητών και των φοιτητριών προς αριστερές αγωνιστικές δυνάμεις, ταυτόχρονα με το μαύρισμα των καθεστωτικών παρατάξεων, αναδεικνύει τη δυνατότητα να εκφραστεί αυτή η διάθεση και στο επίπεδο των διαδικασιών των συλλόγων και του φοιτητικού κινήματος. Σε αυτό το τοπίο η μεγάλη άνοδος της εκλογικής συνεργασίας ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ, που αναδείχτηκε 3^η δύναμη πανελλαδικά, κατάφερε να εκφράσει ένα σημαντικό αγωνιστικό ρεύμα εντός του φοιτητικού στρώματος. Παρά το θετικό αποτέλεσμα όμως, η επιλογή από οργανωμένες πολιτικές αντιλήψεις να διασπάσουν το ενιαίο εκλογικό κατέβασμα των ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ,σε αντίθεση τόσο με τη στάση τους πέρσι όσο και την υπαρκτή συνεργασία και κοινή δράση των δύο μορφωμάτων φέτος, κόστισε συνολικά στη ριζοσπαστική αριστερά μέσα στα πανεπιστήμια. Η οξυμένη επίθεση που δεχόμαστε από την κυβέρνηση, που θα οξυνθεί κι άλλο μετά τα αρνητικά αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών της 25^ης Ιουνίου, απαιτεί τη συστράτευση όλων των αριστερών αγωνιζόμενων δυνάμεων και ιδιαίτερα αυτών της ΕΑΑΚ και της ΑΡΕΝ. Μια συστράτευση στη βάση των κρίσιμων ζητημάτων και αιτημάτων που προκύπτουν από την καθημερινή συλλογική πάλη και όχι στη βάση ενός γενικόλογου «αντικαπιταλιστικού» πολιτικού περιεχομένου για αυτοσυγκροτητικούς λόγους, που διασπά χωρίς να πετυχαίνει αποτελέσματα στο κίνημα και αποκλείει πολιτικά ευρύτερο αγωνιζόμενο κόσμο και δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Για εμάς, παραμένει πιο αναγκαία από ποτέ η ύπαρξη πλατιών αριστερών ριζοσπαστικών σχημάτων στις σχολές. Σχημάτων που θα αποτελούν συλλογικά εργαστήρια κοινωνικού και πολιτικού πειραματισμού εντός των φοιτητικών συλλόγων, με ανοιχτή αριστερή ριζοσπαστική φυσιογνωμία, με αυτοτέλεια στον κοινωνικό χώρο τους, ακηδεμόνευτα και ανεξάρτητα από κομματικούς φορείς. Σε αυτή την κατεύθυνση οι οργανωμένες αντιλήψεις εντός του μορφώματος των ΕΑΑΚ οφείλουν να τροφοδοτούν πολιτικά την συζήτηση των σχημάτων και όχι να την υποκαθιστούν ή πόσο μάλλον να τα χρησιμοποιούν ως βραχίονες μεταβίβασης της πολιτικής γραμμής τους. Σε αυτά τα πλαίσια οφείλουμε να καταγγείλουμε την προσπάθεια οργανωμένης αντίληψης να παρέμβει εξωτερικά σε σχήματα άλλων σχολών, στις διαδικασίες τους, καθώς και στην παρέμβασή τους, πράξη η οποία είναι διαλυτική για τα ίδια τα σχήματα και παρακάμπτει την αυτοτέλεια τους. Αυτή η λογική καταλήγει στην οργανωτική επιβολή μιας πολιτικής γραμμής μέσα σε ένα σχήμα, αφού οι συσχετισμοί εντός του συλλόγου αγνοούνται και καπελώνονται από την παρέμβαση εξωτερικών παραγόντων. Ο σεβασμός προς την αυτοτέλεια των σχημάτων, των διαδικασιών τους και των αποφάσεών τους, είναι μια θεμελιώδη αρχή επάνω στην οποίο συγκροτήθηκαν τα σχήματα της ΕΑΑΚ.

Δυστυχώς, αυτά παραβιάστηκαν βάναυσα με τα γεγονότα το τελευταίο διάστημα στο σχήμα του Φυσικού Πάτρας, σε έναν σύλλογο όπου το σχήμα της ΕΑΑΚ παρεμβαίνει χρόνια καταφέρνοντας να εκφράζει ένα αγωνιστικό ρεύμα εντός της σχολής. Η πολιτική επιλογή της νΚΑ να αποπειραθεί να καταστρατηγήσει την απόφαση του σχήματος να καταγραφεί στην εκλογική συνεργασία ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ, με προσπάθεια παρεμπόδισης αυτής της απόφασης με οργανωτικούς όρους από μέλη της που είναι εκτός του φοιτητικού συλλόγου και από άλλη πόλη την ώρα της καταμέτρησης των αποτελεσμάτων, αποτελεί πράξη βαθιά καταδικαστέα. Η σοβαρότητα αυτής της κίνησης γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρη ακριβώς επειδή η καταγραφή του σχήματος στην εκλογική συνεργασία ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ είχε προκύψει ως απόφαση του σχήματος μετά από πολιτική διαδικασία και είχε αποτυπωθεί στα υλικά του σχήματος, στο προεκλογικό ΔΣ, στο ψηφοδέλτιο κλπ. Η επιμονή να παρακαμφθεί η απόφαση του σχήματος συνεχίστηκε, με την καταγραφή του σχήματος από πλευράς της νΚΑ στο site της να γίνεται στην καταγραφή που επέλεξε αυτή για τις δυνάμεις της (Ανεξάρτητη Ανατρεπτική Αριστερά), χωρίς αυτό να μπορεί να δικαιολογηθεί με οποιονδήποτε τρόπο. Αυτές οι κινήσεις οργανωτικής επιβολής των αποφάσεων πολιτικών οργανώσεων στις διαδικασίες των σχημάτων δημιουργούν τρομερούς τριγμούς στο εσωτερικό τους και ως μόνο σκοπό έχουν την περαιτέρω διάσπαση, όπως άλλωστε έγινε συντεταγμένα σε μια σειρά από σχολές πριν τις φοιτητικές εκλογές από την πλευρά των δυνάμεων της νΚΑ.

Η κατάσταση κορυφώθηκε όταν μετά από μια πολιτική διαφωνία που προέκυψε στο εσωτερικό του σχήματος για τον ορισμό εκπροσώπων στο Δ.Σ., η νΚΑ επέλεξε να μεταφέρει τη διαφωνία στο πεδίο της οργανωτικής αντιπαράθεσης. Συγκεκριμένα, μέλη της κατευθύνθηκαν σε άλλη σχολή εκτός του Φυσικού και επιτέθηκαν λεκτικά και σωματικά σε μέλη της Αριστερής Ανασύνθεσης σε ώρα συνδικαλιστικής παρέμβασης στα τραπεζάκια σχήματος σε άλλον φοιτητικό σύλλογο. Τα όσα ακούστηκαν και έγιναν εκεί ξεπερνούν κάθε όριο πολιτικής διαπάλης και συντροφικής κουλτούρας. Οι απειλές, η στοχοποίηση αγωνιστών και αγωνιστριών και θρασύδειλες πρακτικές όπως το χυδαίο βρίσιμο και το φτύσιμο αγωνιστών έχουν ως μόνο στόχο την πρόκληση οργανωτικών αντιπαραθέσεων και καμιά σχέση δεν έχουν με την αριστερά. Ενδεικτικά αναφέρουμε πως από πρώην και νυν στελέχη της νΚΑ ακούστηκαν φράσεις όπως «Θα σας τρέχουμε, όπως σας έτρεχαν το 2010 στην Πάτρα». Η αναφορά, πόσο μάλλον οι απειλές για επανάληψη, γεγονότων βαθιά εκφυλιστικών, τα οποία έχουν χαραχθεί στη συλλογική μνήμη των ΕΑΑΚ και έχουν συμβάλει στην πολιτική αποπτώχευση και στην διάσπαση σχημάτων, είναι καταδικαστέα. Γεγονότα που και η ίδια η νΚΑ και το ΝΑΡ με ανακοίνωση τους το 2010, όχι μόνο είχε καταδικάσει αλλά είχε χαρακτηρίσει ως «ακραία εκφυλιστικά φαινόμενα αστικού τύπου βίας». Είναι τουλάχιστον υποκριτικό να ευαγγελίζονται ότι διαχωρίζονται και αντιπαλεύουν τις τραμπούκικες πρακτικές και την λογική των οργανωτικών αντιπαραθέσεων και τηνίδια ώρα να συμβαίνουν αυτά ταγεγονότα. Με τη στάση της η νΚΑ δικαιώνει την εκτίμηση ότι αυτά δεν είναι θέμα αρχών για αυτήν και τα υιοθετεί εργαλειακά μόνο όταν εκτιμά ότι ευνοούν την πολιτική αντίληψή της ή όταν για άλλους λόγους επιδιώκει το διαχωρισμό με δυνάμεις με τις οποίες μία χαρά συνυπήρχε παλιότερα κλείνοντας τα μάτια σε τέτοια φαινόμενα και επιλέγοντας λογικές Ποντίου Πιλάτου…

Τέτοιου τύπου απειλές και αυτή η αντίληψη της πολιτικής αποτελούν παθογένειες των ΕΑΑΚ, από τις οποίες η ριζοσπαστική αριστερά οφείλει επιτέλους να πάρει διαζύγιο. Οι τραμπούκικες συμπεριφορές και η βία ως επιβολή πολιτικής λογικής είναι ξένο σώμα για την αριστερά και ενισχύει την δεξιά ρητορεία για την κατάσταση μέσα στα πανεπιστήμια. Η αναπαραγωγή σε συνδυασμό με την ανοχή τους από οργανώσεις της αριστεράς θα έπρεπε να προβληματίζει κάθε νέα και νέο που επιθυμεί να αγωνιστεί σε μία επαναστατική κατεύθυνση. Εμείς από πλευράς μας δεν θα ενδώσουμε σε προβοκατόρικες πρακτικές, όπως δεν κάναμε ούτε τώρα και τα μέλη μας με ψυχραιμία σταμάτησαν τον παραλογισμό. Δεν μας φοβίζουν οι τραμπουκισμοί και οι απειλές και θέλουμε να γίνει κατανοητό πως δεν θα αφήσουμε καμία και κανέναν απέναντι σε τέτοιες συμπεριφορές! Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε καθημερινά εντός των σχολών και να προάγουμε την υγιή λειτουργία των σχημάτων. Αυτή εξασφαλίζεται μόνο μέσα από μία διαδικασία θέσης-αντίθεσης-σύνθεσης με βάση την πολιτική ηγεμονία, η οποία αποτυπώνεται στην κοινωνική αποτελεσματικότητα των διαφορετικών πολιτικών σχεδίων εντός των σχολών. Η συζήτηση για την αναγκαία φυσιογνωμία, δομή, λειτουργία και πολιτικό σχέδιο ενός σύγχρονου μορφώματος της φοιτητικής αριστεράς, οφείλει να ανοίξει πλατιά, ώστε να αφήσουμε στο παρελθόν πρακτικές και συμπεριφορές οι οποίες έχουν στιγματίσει τα μορφώματα και να υπερβούν την τωρινή κατάσταση κρίσης. Εμείς δεσμευόμαστε ότι θα συνεχίσουμε στην παραπάνω κατεύθυνση, πάντα με τα μάτια στραμμένα στους φοιτητικούς συλλόγους και την κοινωνία, έξω από την εσωστρέφεια και την μικροπολιτική.