Οι κυρίαρχες τάξεις επιμένουν στο σχέδιο «Ε.Ε. και Ευρώ». Παρά τις  ρωγμές (π.χ. Brexit), παρά τις διαφωνίες και τους ανταγωνισμούς (π.χ.  χώρες του Βίζενγκαρντ, Ιταλία), παρά δηλαδή τα φαινόμενα που  υπογραμμίζουν την κρίση και το βάλτωμα της στρατηγικής των  «ολοκληρώσεων», οι πλειοψηφικές καθεστωτικές δυνάμεις δηλώνουν  αποφασισμένες να προχωρήσουν στον δρόμο που χάραξαν στο Μάαστριχτ και  στη Λισαβόνα, με τις διαβόητες συνθήκες που έθεσαν τα θεμέλια για τη  σύγχρονη Ε.Ε. και την Ευρωζώνη.

Ξεκινώντας να γράψουμε ένα κείμενο  για τις συνθήκες εργασίας στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης(ΟΤΑ)  και ειδικά στους Δήμους, θα πίστευε κάποιος ότι πρέπει να περιγράψουμε  πρώτα το εργασιακό πλαίσιο στο οποίο εντάσσονται. Δηλαδή, να αναλύσουμε  την κατάσταση της αγοράς εργασίας τα χρόνια της κρίσης, τις αλλαγές που  έχουν επέλθει λόγω των μνημονιακών πολιτικών που εφαρμόζονται κ.ο.κ. Κι  όμως, δεν θα το κάνουμε. Γιατί – παρά την εικονική πραγματικότητα του  “μεταμνημονίου” και τις προεκλογικές παροχές που εξήγγειλε στις 07/05 η  Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ξέρουμε ότι οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι αυτού  του τόπου βιώνουν τις συνέπειες των ασκούμενων “μεταρρυθμίσεων”  καθημερινά και δεν έχουν ανάγκη κάποιον να τις περιγράψει.

Στις φετινές δημοτικές εκλογές συμμετέχουν πολλά αυτοδιοικητικά  σχήματα της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Μεταξύ αυτών  και πάνω από 15 περίπου με ενωτική, μετωπική και ταυτόχρονα  ριζοσπαστική φυσιογνωμία. Θεωρούμε ότι η παρέμβαση τέτοιων σχημάτων στις  δημοτικές εκλογές μπορεί να οικοδομήσει όρους για μια νέα δυναμική στη  ριζοσπαστική και κομμουνιστική Αριστερά. Ενδεχομένως, να αποτελέσει και  χώρο λήψης τέτοιων πρωτοβουλιών.

Πρωτοβουλιών ανασυγκρότησης και ανασύνθεσης της Αριστεράς που μέσα  στις μνημονιακές παλινωδίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά και τη  παράλληλη κάμψη των κινηματικών αντιστάσεων, προσπάθησε να ανακαλύψει  νέους δρόμους συλλογικής αντίστασης απέναντι στη μνημονιακή επέλαση.  Θέλουμε να συγκροτήσουμε το ρεύμα εκείνο που θα καταφέρει ξανά να  ορθώσει νικηφόρες αντιστάσεις στους κοινωνικούς χώρους και ειδικά στο  πεδίο της γειτονιάς για εμάς, αλλά θα λειτουργεί και σαν όχημα  ανασύνθεσης της πολιτικής Αριστεράς σε ανατρεπτική και ριζοσπαστική  κατεύθυνση. Την Αριστερά που επιμένει πως υπάρχει άλλος δρόμος μακριά  από τα μνημόνια, την Ε.Ε και τους μηχανισμούς επιτροπείας. Η αντίληψη  αυτή δε πρέπει να αντιμετωπίζεται ως η αντίστοιχη δική μας «εμμονή». Δεν  θέλουμε απλά να αθροίσουμε τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς που  αντιλαμβάνονται το στοιχείο της ρήξης με το ευρωσύστημα και την αξία  ενός μεταβατικού προγράμματος και μίας αντίστοιχης τακτικής στο πλαίσιο  μίας σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής. Θέλουμε να εντάξουμε όλες  αυτές τις δυνάμεις σε μια διαδικασία ανασύνθεσης πρακτικών, πολιτικών  επιλογών, τομών και αντιλήψεων. Επιδιώκουμε να ξαναανακαλύψουμε αυτόν  τον δρόμο μέσα στις δοσμένες συνθήκες και η ριζοσπαστική παρέμβαση στις  γειτονιές αποτελεί σημαντικό πεδίο για αυτή τη διαδικασία. Η  αντιφατικότητα των κοινωνικών-ταξικών δυνάμεων στο τοπικό κίνημα, ο  πλούτος των κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων αλλά και η κρισιμότητα  του συγκεκριμένου τομέα δημόσιας διοίκησης στη διαδικασία της  καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης είναι στοιχεία που κάνουν αναγκαία την  μετωπική παρέμβαση και συμπόρευση της ριζοσπαστικής Αριστεράς στη  γειτονιά και την αυτοδιοίκηση. Παλεύουμε να αποτυπώσουμε αυτά τα  φυσιογνωμικά στοιχεία και την πολιτική κατεύθυνση σε απόπειρες, όσο  γίνεται, παραδειγματικών αυτοδιοικητικών εγχειρημάτων. Έχοντας επίγνωση  των σημερινών δυσκολιών, αλλά και της ανάγκης από σήμερα να αρχίζει να  υλοποιείται μία άλλη κατεύθυνση, φυσιογνωμία και πρακτική για μία  σύγχρονη ριζοσπαστική και κομμουνιστική αριστερά στις γειτονιές και  συνολικά.

Η κουβέντα για τις δημοτικές εκλογές θα μπορούσε σε μια παρέα νεολαίων ανθρώπων ηλικίας 17-30 χρονών να φαντάζει από αδιάφορη έως βαρετή. Σίγουρα θα μπορούσαν να ακουστούν ατάκες όπως «ποιός ασχολείται με τους δημάρχους, όλο το παιχνίδι παίζεται στις  κυβερνήσεις» ή «εδώ ο κόσμος καίγεται και  εσείς ασχολείστε με τη μικρή εικόνα». Η πραγματικότητα παρόλα αυτά είναι αρκετά διαφορετική. Πως μπορεί ένας νέος της γενιάς μας  να τοποθετήσει  τον εαυτό του μέσα στο κάδρο αυτών των εκλογών;; Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα θα πρέπει να δούμε τις διαφορετικές εκδοχές αντιμετώπισης αυτών των εκλογών.

Για κάποιους της δικής μας γενιάς που υπηρέτησαν διαφορετικές λογικές οι αυτοδιοικητικές εκλογές είναι ευκαιρία για ανέλιξη, για καριέρα για πολιτική σταδιοδρομία, για ικανοποίηση προσωπικών βλέψεων και κινήτρων.  Αυτοί οι νέοι συνομήλικοι μας που μεγαλώσαμε πάνω κάτω μέσα στην ίδια περίοδο ραγδαίων κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων πήραν και συγκεκριμένες επιλογές αναγκαστικά ταυτόσημες με την φιλοδοξία τους. Πιστοί στην μνημονιακή νεοφιλελεύθερη στρατηγική και τις πολιτικές της Ε.Ε, υπηρέτες των πιο σκληρών, βάρβαρων και αντιλαϊκών πολιτικών που καταβαράθρωσαν  τη γενιά μας και την καταδίκασαν να γίνει από μια γενιά ονειροπόλα σε μια γενιά συρρικνωμένη οικονομικά, απομονωμένη κοινωνικά και τσακισμένη ψυχολογικά. Με αυτούς τους ανθρώπους επιλέξαμε να πάρουμε διαζύγιο. Και να στρέψουμε τα δικά μας βέλη εναντίον τους. Όχι γιατί θέλουμε να τους μετατρέψουμε σε εσωτερικούς εχθρούς. Αλλά γιατί έχουν και αυτοί ευθύνη για τη τεράστια κοινωνική και οικονομική καταστροφή μιας ολόκληρης γενιάς.