1821: Τελικά τι είναι μια επανάσταση;

Τη λένε «Ανυπότακτη Αθήνα» και θέλει να βάλει πλάτη ώστε να φτιαχτεί  επιτέλους ο χώρος όπου θα συναντηθούν τα κινήματα, οι αντιστάσεις και η  ριζοσπαστική πολιτική αναζήτηση για μπορέσουν και οι αγώνες να είναι  αποτελεσματικοί αλλά και να ακουστούν πραγματικά μέσα στα δημοτικά  συμβούλια.

Την «Ανυπότακτη Αθήνα» θα τη συναντήσετε στις εκλογές για ορισμένες δημοτικές κοινότητες της Αθήνας και αξίζει να τη στηρίξετε.

Τα  «κίτρινα γιλέκα» είναι η απόδειξη ότι οι δυναμικές της οικονομικής,  κοινωνικής και πολιτικής κρίσης είναι ενεργές και μπορούν να παράγουν  μεγάλης κλίμακας κινητοποιήσεις και οριακά εξεγερσιακές ακολουθίες που  φέρνουν σε πραγματικά δύσκολη θέση τις κυρίαρχες τάξεις και το πολιτικό  προσωπικό τους.

Η αφετηρία τέτοιων κινημάτων βρίσκεται στον εκρηκτικό συνδυασμό  ανάμεσα στις πολιτικές λιτότητας, τον διαρκή περιορισμό αυτού που  ονομάστηκε «κοινωνικό κράτος», την αυξανόμενη επισφάλεια, που δεν  αποτελεί πλέον απλώς μια επιδείνωση του εργασιακού συμβολαίου αλλά μια  βαθύτερη υπαρξιακή συνθήκη των όρων αναπαραγωγής της ζωντανής εργασίας,  αλλά και μια ολοένα και εντεινόμενη αίσθηση απόστασης ανάμεσα στις  οικονομικές και κοινωνικές ελίτ, που δεν περιορίζεται απλώς στο ότι οι  σύγχρονες κοινωνίες είναι πιο άνισες παρά ποτέ, αλλά και στην αίσθηση  ότι οι διαδικασίες λήψης αποφάσεων είναι περισσότερο παρά ποτέ  θωρακισμένες. Ειδικά στο ευρωπαϊκό επίπεδο αυτό επιτείνεται και από την  παράλληλη υπονόμευση κάθε έννοιας λαϊκής κυριαρχίας από την ίδια τη  διαδικασία της ολοκλήρωσης και την επέκταση της επιτήρησης στο σύνολο  των κρατών-μελών.

Εισήγηση στο 12ο Πολιτικό-Πολιτιστικό κάμπινγκ του ΤΝ ΑΡΑΝ

Αυτό απαιτεί να ανοίξουμε τη συζήτηση για την επαναστατική στρατηγική σήμερα, για τα ζητήματα του κράτους, της εξουσίας και της ηγεμονίας. Όσο δεν αποτελεί απάντηση ο καταναγκαστικός ευρωπαϊσμός και κυβερνητισμός που συμπυκνώνει την αστική και μικροαστική ηγεμονία μέσα στη ρεφορμιστική Αριστερά, άλλο τόσο δεν δίνει προοπτική ο φοβικός αριστερισμός που στο όνομα ενός φαντασιακού «Οκτώβρη» αρνείται να ξεφύγει από τα όρια ενός αντικαπιταλιστικού βερμπαλισμού που δεν μετασχηματίζεται σε γραμμή μαζών.