Κάλεσμα Πανελλαδικής Συνέλευσης στο θέατρο Αλίκη

Ξέρουμε ότι σε αυτή την αγωνία μας δεν είμαστε μόνοι. Ότι μια τέτοια προσπάθεια, διαφορετική στη λογική και την πρακτική της από ό,τι έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στη ριζοσπαστική / επαναστατική αριστερά, μπορεί να εμπνεύσει ένα ευρύτερο δυναμικό, μπορεί να δώσει προοπτική στην αναζήτηση μιας αριστεράς που θα καταφέρει επιτέλους να ανοίξει δρόμους ελπίδας για το λαό και το κίνημα.

Είναι ώρα να τεθεί αποφασιστικά το ζήτημα της ενωτικής πολιτικής παρουσίας του μέγιστου δυνατού εύρους δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς. Με λόγο μάχιμο που να μπορεί να βρίσκει τρόπους επικοινωνίας με ευρύτερες κοινωνικές διεργασίας, με τόνο κινηματικό και σύνδεση με τους αγώνες, με διαδικασία δημοκρατική και συντροφική, με υπέρβαση της λογικής του μικρόκοσμου, μια τέτοια προσπάθεια μπορεί να έχει καταγραφή, να απαντήσει στην πολιορκία αυτού του χώρου από το ρεφορμισμό, να συσπειρώσει ένα ευρύτερο δυναμικό, να εκπροσωπήσει πρωτοπόρα κοινωνικά κομμάτια. Οι επερχόμενες βουλευτικές εκλογές δίνουν ένα ορόσημο για μια τέτοια πρωτοβουλία.

Εξακολουθούμε να αγωνιζόμαστε για μια ευρύτερη δημοκρατική μετωπική ενότητα τάσεων, αγωνιστών και σχημάτων της ριζοσπαστικής αριστεράς που δεν μπορεί να περιοριστεί μόνο σε αυτούς που σήμερα συμμετέχουν στη σχετική διαδικασία, αλλά πρέπει να φιλοδοξεί να εμπλέξει και άλλες τάσεις και αγωνιστές. Βλέπουμε τον πόλο ως μια διαδικασία δυναμική και ανοιχτή, γι’ αυτό και διαφωνούμε με μια λογική που πρακτικά θεωρεί ότι όποιος εισέρχεται στη σχετική συζήτηση δεν είναι υποχρεωμένος σε μετατοπίσεις.